อัศนีเกิดมาพร้อมภาวะปากแหว่งเพดานโหว่ พ่อแม่ของอัศนีทราบข่าวของมูลนิธิสร้างรอยยิ้มจากการประชาสัมพันธ์ของโรงพยาบาล และโฆษณาที่ติดอยู่ที่ศูนย์ใกล้บ้าน เมื่อโครงการออกหน่วยได้กำหนดวันที่แน่นอน ทางโรงพยาบาลได้โทรเตือนพ่อแม่ของอัศนีอีกครั้งเพื่อให้พาอัศนีมารับการรักษา อัศนีเป็นลูกคนแรกและคนเดียวของครอบครัว พ่อแม่ก็ได้แต่กลุ้มใจว่าจะหาเงินมารักษาลูกได้อย่างไร พวกเขารักลูกโดยปราศจากเงื่อนไขใดๆ แต่ไม่คิดว่าสังคมจะให้การยอมรับ ครอบครัวเขาถูกเพื่อนๆ และครอบครัวอื่นล้อเลียน สมาชิกในครอบครัวพูดติดตลกกับแม่ของหนึ่งว่า ลูกเธอไม่สมประกอบ หรือลูกเธอเกิดมาไม่ครบ 32 พ่อแม่รู้ว่าพวกเขาพูดเล่น แต่มันทำร้ายจิตใจของพวกเขาเหลือเกิน พวกเขาไม่อยากให้ลูกชายถูกคนอื่นวิพากษ์วิจารณ์ และต้องการให้ลูกเติบโตโดยมีความมั่นคงทางอารมณ์และมีความมั่นใจในตัวเอง หลังจากเข้าร่วมโครงการ และได้พบกับผู้ป่วยรายอื่นๆ มันช่วยให้พ่อแม่ของเขายอมรับความจริงได้ว่ามันเป็นความผิดปกติที่เกิดขึ้นได้ และก็เกิดขึ้นกับครอบครัวอื่นๆ เช่นกัน ไม่ใช่แค่ครอบครัวเขาพ่อแม่กังวลกับการผ่าตัดเพราะอัศนียังตัวเล็กมาก แต่หลังจากที่ปรึกษาคุณหมอ พวกเขาก็เข้าใจว่ายิ่งผ่าตัดเร็วเท่าไร ยิ่งดีเท่านั้น เพราะเด็กน้อยจะได้ไม่ต้องมารับรู้ว่าเขาแตกต่างจากเด็กคนอื่น