ขณะที่เมษาเล่นตุ๊กตากับลูกพี่ลูกน้องและเพื่อนบ้าน คุณย่านั่งมองดูหลานสาวด้วยน้ำตาแห่งความปิติยินดี เพราะเมษาสามารถเล่นกับเพื่อนๆ อย่างมีความสุข โดยไม่ได้รู้สึกแตกต่างจากเด็กคนอื่นๆ คุณย่ารู้สึกซาบซึ้งใจที่หลานสาวได้เข้ารับการผ่าตัด มิฉะนั้นชีวิตของหลานสาวอาจจะต้องลำบาก และต้องอยู่โดดเดี่ยวตามลำพัง

พ่อแม่ของเมษาทำงานโรงงานในกรุงเทพฯ พวกเขาทำงานอย่างหนักเพื่อเลี้ยงดูลูกสาวคนเดียวเพื่อให้เธอมีชีวิตที่ดี อย่างไรก็ตามพวกเขาประสบปัญหาในการป้อนนมให้กับเธอ คุณแม่ปวีณาไม่สามารถให้นมเมษาได้เพราะภาวะปากแหว่ง เพดานโหว่ เธอกังวลว่าถ้าเธอป้อนนมไม่ถูกวิธี ลูกของเธออาจจะสำลักนม และปอดบวมได้ พ่อและแม่ของเมษาอยากรักษาลูกสาวของพวกเขา แต่ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร
เมื่อเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลศรีสะเกษโทรศัพท์มาบอกข่าวโครงการของมูลนิธิสร้างรอยยิ้ม พวกเขานั่งรถเมล์สาธารณะจากกรุงเทพฯ เพื่อกลับมาพาเมษาไปที่โรงพยาบาลด้วยความหวังว่าเมษาจะมีชีวิตที่ดีขึ้น และพวกเขาก็ไม่ต้องคอยกังวลว่าจะไม่สามารถดูแลเมษาได้
หลังจากผ่าตัด พวกเขามีความสุขอย่างมาก เพราะนอกจากเมษาจะสามารถดื่มนมได้อย่างปกติ พวกเขายังได้เห็นรอยยิ้มที่สวยงามของเมษาตอนที่เธอกำลังเล่นอยู่กับเพื่อนๆ